Dogonić miłość – recenzja przedpremierowa

„… Agata szła powoli. Cały czas miała na uwadze ostrzeżenia lekarzy, że nie wolno się forsować. Czuła się jak saper idący przez pole minowe. Ostrożnie stawiała stopy …”

Pogoda mnie wykańcza i eliminuje całkowicie moją aktywność fizyczną. Dobrze, że tą drugą pasją są powieści. Książka, którą pragnę Wam przedstawić niesie ze sobą pewne przesłanie dotyczące nowych, czasami tych lepszych rozwiązań. Główna bohaterka ma pewien plan. Ale czy uda się go zrealizować? Zazwyczaj stawiamy sobie cele, marzenia i liczymy na pełną niezależność.

Autorką książki jest Anna Sakowicz. Absolwentka filologii polskiej, edukacji filozoficznej i filozofii na Uniwersytecie Szczecińskim, oraz edytorstwa współczesnego na Uniwersytecie im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Przez siedemnaście lat pracowała jako nauczycielka języka polskiego i etyki. Matka studentki, żona fotografa amatora i właścicielka kota Nutusia. Do tej pory wydała kilka świetnych książek. Mnie najbardziej przypadły do gustu trzy. „Na dnie duszy”, „Postawić na szczęście” i „Leniusiołki” – czyli książka dla dzieci z morałem edukacyjnym.

Główną bohaterką jest Agata, która prowadziła warsztaty z dziennikarstwa, jest siedem lat starsza od siostry i nie brakuje jej dość ekscentrycznych pomysłów. Dla pewnego mężczyzny jest w stanie nawet zmienić profesję. Czy okaże się to dobrym pomysłem? Stanowisko woźnej w szkole dawało stałe źródło utrzymania. Dorywczo Agata pisze wywiady i artykuły. Facet po czasie powinien dostać niezły łomot. To zwyczajny cham. Trzeba w tym miejscu nazwać rzeczy po imieniu.

Agacie nie udało się schudnąć i nie znalazła jeszcze mężczyzny swojego życia, ale za to spodziewa się dziecka. Stan błogosławiony rozwiąże, ale i skomplikuje wiele spraw. A może ktoś inny, wręcz nieznajomy pojawi się w życiu kobiety? Myślicie teraz o zwykłym scenariuszu. Nic z tego ;-) Wszystkie postaci powoli będą odkrywać czym jest szczęście i zgodnie z tytułem chcą dogonić miłość. Czas jest dobrym sprzymierzeńcem. Kiedy płynie powoli można pomyśleć, jak rozwiązać węzeł gordyjski. Myślenie, logika i spokój mogą uratować kobietę.

Pola – siostra Agaty porusza się na wózku inwalidzkim, ale w pewnym sensie weźmie sprawy w swoje ręce. Podejmie kilka zaskakujących działań, ale też wejdzie w konflikt z prawem, wynajmie mieszkanie i rozpocznie samodzielne życie. I czy osoba niepełnosprawna może także kogoś pokochać? Ten wątek pani Ania przemyślała w stu procentach. Jak potoczą się losy naszych postaci? Czy do ich drzwi zapuka miłość i znajdą prawdziwe szczęście? Niektóre plany mają zupełnie inną kolejność. Urodzenie dziecka, to dopiero początek nowych i momentami zaskakujących zwrotów akcji. Ciąża kobiety była zagrożona. Myślę o tych sześcioraczkach, które urodziły się w Krakowie – to taka dygresja, ale i wyższa szkoła jazdy ;-)

Gorąco polecam i apeluję by czytać, kupować i szanować książki. Targi Książki już blisko ;-)

Katarzyna Żarska

http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: EDIPRESSE KSIĄŻKI

Premiera: 03.07.2019 r.

Wydanie I

Oprawa: miękka

Projekt okładki i stron tytułowych: Magdalena Zawadzka

Liczba stron: 352

(nowość wydawnicza)

SZANTA

„… Poznałam tę formę kontaktów na własnej skórze. Malwina nazywała je indywidualnymi odprawami… ” Pasja do książek i czytania sprawia, że zapominamy o tym, jak strasznych rzeczy potrafią dokonać ludzie. Niestety nie są zawsze piękni i cudowni. Musimy się uodpornić na wiele rzeczy Nas otaczających. Książka, o której pragnę napisać kilka słów zawiera wiele interesujących zwrotów akcji. Jako wnikliwa czytelniczka zawsze to doceniam. Na Mazurach dochodzi do podwójnej tragedii. Najpierw w posiadłości nad jeziorem Bełdany znalezione zostają zwłoki profesora. Miesiąc później, w tym samym miejscu, zaadaptowanym teraz na muzeum żeglarstwa, ginie nowo wybrana kierowniczka. Czy to zwykły przypadek? Może zbiory profesora kryją coś tak cennego, że ktoś gotów jest popełnić zbrodnię, by to zdobyć? Czy to koronkowa robota nie złodzieja, tylko szaleńca? W końcu kierowniczka straciła nie tylko życie, ale też… włosy. Atmosfera gęstnieje jeszcze bardziej, gdy nieopodal, nad leśn...

Złowieszczy Dar

„… Alessa wzięła do ręki wstążkę i skrzywiła się, gdyż nawet przy tym lekkim ruchu jej obojczyk przeszył ból. Co się z nią dzieje? Czy nie umie już przyjąć cudzej życzliwości?...” Na samym początku muszę powiedzieć, że jest to książka dla tych, którzy czują „zbyt intensywnie”. Moim zdaniem to dobrze, bo w życiu nie da się niczego udawać i żyć na przysłowiowe pół gwizdka. Trzeba wykazać iskierkę zainteresowania, bo bez pełnego zaangażowania nic ciekawego nie wydarzy się w naszym życiu. Zastanawialiście się kiedyś czym naprawdę jest dar? Można mieć swoistą smykałkę do danej rzeczy i to naprawdę przydaje Nam się w życiu. Kobiety mają np. dar do przygotowywania różnych rzeczy, dbanie o kogoś z troską i miłością w sercu, to nie tylko swoiste poświęcenie, ale i wspomniany dar. Dar do załatwiania spraw niemożliwych, dar do gotowania, do łatwości wypowiedzi, przewidywania czy nauki. Jak będzie w przypadku naszych postaci? Po części przeniesiemy się do świata magii, miłości, relac...

Rodzice nastolatków w akcji

„… W Kościele katolickim wiele wartościowych treści przedstawianych jest niestety w nieatrakcyjnej, czasem wręcz odpychającej dla nastolatków formie…” „Rodzice nastolatków w akcji” to kontynuacja pierwszej publikacji o wychowaniu opisująca sprawdzone przez Autorów sposoby towarzyszenia dziecku w okresie dojrzewania. Obie książki lekkim, przystępnym, pełnym autoironii i poczucia humoru językiem przedstawiają eksperckie, a zarazem praktyczne spojrzenie na temat wychowania. Dzieci nie mam, ale swoją uwagę zwrócę na kwestie, które uważam za najbardziej istotne. Nie chciałabym nigdy, by np. moje siostrzenice doświadczyły niezrozumienia ze strony domu rodzinnego czy otoczenia. Nastolatek (doświadcza) zmienności nastrojów. Trudności i zmagania łączą się z deficytami i pokusami. Kiedy rozbita zostaje rodzina, gdy występują nałogi, wszystko się zmienia. Narkotyki, samotność i inne używki też dotykają młodzieży. Nastolatek ma ciche marzenia, ale się do nich nie przyznaje. Te ich z...

Książki okiem Katarzyny Żarskiej

Szukaj na tym blogu