TAM, GDZIE DIABEŁ MÓWI DOBRANOC

„… Artur wciąż stoi w miejscu. Czeka, aż otworzę drzwi i wejdę do domu. Łapię za klamkę, po czym odwracam się ponownie, żeby na niego spojrzeć. Robię krok do przodu i znajduje się tuż przy jego twarzy …”

Małe miejscowości cechuje swoista atmosfera, czasami to małomiasteczkowość, tak inna od wielkiej metropolii z dużymi pieniędzmi w tle i różnymi ułatwieniami na wysokim poziomie. Można śmiało powiedzieć, że to opozycja podobna do czerni i bieli. Zachęcam do poznania twórczości Weroniki Tomali.

Autorka powieści Weronika Tomala w wykształcenia nauczycielka języka angielskiego, prywatnie mama i żona, rocznik ’91 to naprawdę wrażliwa dusza. Zakochana w rodzinie i podróżach. Jest fanką książkowych romansów, sensacyjnego kina, dobrego wina i włoskich krajobrazów. Autorka bloga. „Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc” jest jej trzecią powieścią, po „Płynąc ku przeznaczeniu” i „Rabih znaczy wiosna”.

Daria to kobieta sukcesu. Ma narzeczonego, apartament w stolicy, dobrego szefa i świetną posadę. W pewnym momencie szef wysyła ją na półroczną delegację na Śląsk. Zdziwienie i zaskoczenie jest ogromne, kiedy okazuje się, że miejsce w którym kobieta ma się zameldować nie jest luksusowym hotelem, ale domkiem starszej pani. Owszem ładnie pomalowanym, ale niczym nie przypominającym hotelu. Mieszkanie u starszej pani to swojskie obiady, cisza, spokój, które mogą przydać się w ramach odpoczynku po ciężkim dniu pracy. Czy przedmieścia to kraina plotek, obciachu i nudy? Głównej bohaterce wydaje się, że to koniec świata.

Kobieta próbuje trzymać fason, ale jej reakcja wcale nie dziwi przełożonego. Mężczyzna chce, by Daria nadzorowała pracę nowej linii produkcyjnej uruchomionej w Rybniku.

Daria ma dwadzieścia osiem lat i od zawsze mieszka w Warszawie, wydaje się jej, że tylko tutaj czuje się spełniona. Uważa, że praca umysłowa, też wykańcza. Zwłaszcza taka, która z dnia na dzień rzuca wyzwania ponad ludzkie siły. W wielu firmach i to jest chyba bardzo przykre – nie liczy się to, co masz w głowie, ale to, co prezentujesz sobą na zewnątrz. U niektórych kobiet, to praca przez łóżko … Daria na wykładach z psychologii nauczyła się, jak ma okiełznać mowę ciała. Każdy z nas ma swoje słabości i czasem w samotności trzeba dać im upust.

Śmiało można powiedzieć, że zamiast metropolii zastaje obrzeża miasta, z niedalekim sąsiedztwem kopalń. Ale to dopiero początek niespodzianek. Daria jest sceptycznie nastawiona do nowego środowiska, ale nie traci animuszu. Kiedy poznaje pewnego mężczyznę – Artura, okazuje się, że trafiła kosa na kamień. Przystojny górnik nie zamierza kłaniać się przed przebojową warszawianką i na każdym kroku uciera jej nosa. Kierowani dziwnymi stereotypami, ale jakże popularnymi zaczynają prowadzić ze sobą grę.

Historia Darii i Artura to wejście na rynek literacki z pewną świeżością. To pozory, odnajdywanie własnego miejsca nie ziemi, podejmowanie ryzyka do miłości, którą można znaleźć wszędzie nawiązując nawet do tytułu publikacji. Bo gdzie diabeł mówi dobranoc?

Czy narodzi się z tego przyjaźń? A może płomienne uczucie? Interesujących zwrotów akcji jest naprawdę całkiem sporo. Powieść zainteresuje czytelniczki w każdym wieku.

Gorąco polecam i zachęcam do lektury książki

Katarzyna Żarska

http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: ZYSK i S – KA

Premiera: 11.02.2020 r.

Wydanie I

Projekt okładki i stron tytułowych: Paulina Radomska – Skierkowska

Oprawa: miękka

Liczba stron: 312

(nowość wydawnicza)

Jeden dzień w grudniu

„…Istnieje mnóstwo powodów i wyjaśnień, a w zasadzie wymówek…” Święta Bożego Narodzenia to jedne z najważniejszych świąt w naszym kalendarzu, ale z całą pewnością w tym czasie dzieją się rzeczy niespodziewane i magiczne. Przed Wami książka z przesłaniem, ale jednocześnie lekka i przyjemna. Magia uczuć, a w szczególności prawdziwej miłości jest na wagę złota. Autorką publikacji jest Josie Silver – niepoprawna romantyczka. Razem z mężem, dziećmi i kotem mieszka w niewielkim miasteczku w Anglii. Laurie i Jack zakochają się w sobie. Laurie nigdy nie wierzyła w miłość od pierwszego wejrzenia. Pewnego grudniowego dnia widzi na przystanku przez szybę zatłoczonego autobusu – chłopaka. Wymieniają się spojrzeniami. Nie może o nim zapomnieć. Jej noworocznym postanowieniem, jest odnaleźć go. Po roku spotyka Jacka na świątecznym przyjęciu u swojej przyjaciółki. Sarah (przyjaciółka) przedstawia go Laurie, że jest to miłość jej życia. W tym momencie robi się dość ciekawie i niezręcznie… ...

Historia spisana atramentem

„…Wolno nam rozmawiać i spotykać się, ile tylko chcemy, gdyby miłość była grzechem, świat stałby się bardzo ponurym miejscem…” Kiedy miłość gra pierwsze skrzypce? Jak bardzo uczucia wpływają na nasz los? Cierpienie wpisuje się w nieodłączny schemat kapłaństwa, razem z własnym krzyżem samotności i wewnętrznych rozterek. Przed Wami jedna z niesamowitych książek, która z całą pewnością zostanie w mojej pamięci. Serdeczność, troska, uśmiech, dłuższe rozmowy dotyczące życia codziennego. Co w takim momencie może zrobić kobieta i mężczyzna? Do napisania tej powieści, potrzebny był pamiętnik sprzed wieku, pisany wieczorami przez księdza, piórem maczanym w kałamarzu. Miłość potrafi spaść znienacka, może dopaść każdego, nawet księdza. Młody mężczyzna wstępuje do seminarium, tu zderza się z przymusem dochowania celibatu. Autorzy odwiedzili wszystkie wymienione w miejsca w pamiętniku. Dotarli tam, gdzie dziś wstęp jest zakazany… Klimat wiejskich plebani i magnackich posiadłości, wielk...

Złowieszczy Dar

„… Alessa wzięła do ręki wstążkę i skrzywiła się, gdyż nawet przy tym lekkim ruchu jej obojczyk przeszył ból. Co się z nią dzieje? Czy nie umie już przyjąć cudzej życzliwości?...” Na samym początku muszę powiedzieć, że jest to książka dla tych, którzy czują „zbyt intensywnie”. Moim zdaniem to dobrze, bo w życiu nie da się niczego udawać i żyć na przysłowiowe pół gwizdka. Trzeba wykazać iskierkę zainteresowania, bo bez pełnego zaangażowania nic ciekawego nie wydarzy się w naszym życiu. Zastanawialiście się kiedyś czym naprawdę jest dar? Można mieć swoistą smykałkę do danej rzeczy i to naprawdę przydaje Nam się w życiu. Kobiety mają np. dar do przygotowywania różnych rzeczy, dbanie o kogoś z troską i miłością w sercu, to nie tylko swoiste poświęcenie, ale i wspomniany dar. Dar do załatwiania spraw niemożliwych, dar do gotowania, do łatwości wypowiedzi, przewidywania czy nauki. Jak będzie w przypadku naszych postaci? Po części przeniesiemy się do świata magii, miłości, relac...

Książki okiem Katarzyny Żarskiej

Szukaj na tym blogu