„…Co wyrażała ta twarz, która sama wahała się między uśmiechem a obojętnością? Nic i tysiąc uczuć zarazem. Była nie tyle bez wyrazu, ile wielowyrazista…”
Jak z niczego można zrobić coś? Jak świat powstał tylko w siedem dni? Czytając książkę pt. „Ciemne Słońce” odbiorca zaczyna rozumieć, jak kruche jest życie człowieka, otaczający świat zmienia się z minuty na minutę, a odwołania do mitologii, literatury i świata duchowego pozostają z nami niezmiennie.
Autorem książki jest Éric-Emmanuel Schmitt (ur. 28 marca 1960 w Sainte-Foy-lès-Lyon) – francuski dramaturg, eseista i powieściopisarz, z wykształcenia filozof.
„Ciemne Słońce" to opowieść o bezgranicznej sile miłości, ludzkich marzeniach, ambicjach, ale i o walce dobra ze złem. W trzecim tomie cyklu (Podróż przez czas) Éric-Emmanuel Schmitt zabiera czytelników do Memfis – stolicy starożytnego Egiptu – do przybytków rozkoszy, Domu Umarłych, hebrajskich dzielnic i pałacu faraona. Autor, prowadząc Nas tropem Noama i Nury, czerpie z najpiękniejszych mitów i przypowieści. Dla humanisty to miód na serce.
"...Żeby nie cierpieć, trzeba by nie kochać.
Żeby nie kochać, trzeba by przestać żyć..." Czy zgadzacie się z tymi słowami?
Kiedy słońce robi się ciemne? Czy to odrobina magii? Odbiorca może pobawić się i poszukać nowych znaczeń. Losy Ozyrysa i Izydy splatają się z dziejami Mojżesza, a dramat plag egipskich rozgrywa się na tle piramid. Nasz bohater wpatruje się uparcie. Otwieram encyklopedię i sięgam do mitologii. Metafor jest sporo. Nie ma potrzeby zadzierania głowy. Nie przymykajmy powiek. My - w szczególności.
Noam jest obciążony klątwą, umiera i wciąż się odradza. Kocha Nurę. Nie było mu jednak dane zaznać pełni szczęścia. Gdy budzi się z wieloletniego snu w otoczonej wodami Nilu świątyni, dowiaduje się, że został uznany za wcielenie Ozyrysa – pana życia i śmierci. „Ciemne Słońce” to opowieść o bezgranicznej miłości, marzeniach i ambicjach. Noam jest obciążony sekretem, który kryje niszczycielską moc. Kocha Nurę. Nagle znajduje się w apartamencie w Sztokholmie w Szwecji, obserwuje ludzi i morze. Bałtyk go przyciąga, jest spokojny i groźny. Przypomina sobie refleksję: „Strzeż się cichej wody…”.
Nura ma córkę Brittę. Ta 15- latka jest buntownicza, walczy o prawa planety. Staje się celebrytką, w tak młodym wieku. Twierdzi, że „Ziemia” zmierza do katastrofy, przemysł zanieczyszcza środowisko, a styl życia ludzi prowadzi do niszczenia przestrzeni życiowej dla zwierząt, ludzi i roślin. Britta zachęca osoby w swoim wieku do buntu przeciwko działaniom ludzi. Britta przez jednych jest kochana, przez innych znienawidzona. Chce dotrzeć do polityków, by wreszcie zaczęli działać.
Matka i córka. Nura i Britta – obie są pewne siebie. Jaką rolę odgrywa Sven w życiu Nury? Czy Noam jest o niego zazdrosny? Kto chce zaszkodzić Brittcie? Czy zemsta Dereka i chęć przejechania dziewczyny motocyklem będą mieć jakieś skutki?
Jedna z naszych postaci zanurza się w letargu. Gawędzi z przeszłością. Odprężenie przynosi korzyści zmęczonemu ciału. Ktoś jest gotowy na najgorsze. "...Nadzieja męczy. Nadzieja przeszkadza. Bardziej gnębi niż uspokaja...". Kto żegluje i myśli o śmierci? To daje czytelnikowi do myślenia. Nura krząta się i opowiada tysiące anegdot. Ponoć to myśli znikają tak szybko, jak się pojawiają.
Nura ma melodyjny głos i determinację. To nie jest kobieta uległa. Bardzo dobrze, bo takie mnie strasznie denerwują. Ta wyraża pewność siebie, która nigdy nie pozwoliła, by nią dyrygowano. Mamy spontaniczność, określone zachowanie i emocje. Nasza bohatera jest sobą, bez względu na trendy i konwenanse. Hagar zaś, jest dostojna, zmysłowa i kocha...
"...Wróć do mnie, gdy umrzesz". Takie są ostatnie słowa kochanka. Energia, pustynia i siła. Różnice i sprzeczności. Nil był oazą. Czy przekornie na pełnym morzu jesteśmy bardziej świadomi niebezpieczeństw? Nura jest podejrzliwa. Kto naprawdę ma wybór w tej powieści? Nowa przygoda to walka i marzenia. Noam i Nura – Czy wejdziemy do gry, która obejmie tysiące lat?
Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
Wydawnictwo: Znak Literanova
Premiera: 15.01.2025 r.
Oprawa: twarda
Tłumaczenie: Łukasz Müller
Wydanie I
Liczba stron: 472
(nowość
wydawnicza)
Komentarze
Prześlij komentarz