Po prostu o emocjach

„… Kochanie kogoś to nie tylko sprawa silnego uczucia – to również decyzja, osąd, obietnica. Gdyby miłość była wyłącznie uczuciem, nie byłoby podstawy do obietnicy dozgonnej wzajemnej miłości …”

Wielu pisarzy i dziennikarzy zawsze zastanawia się, jak zacząć każdy tekst. Sama przekonałam się wielokrotnie, że wszystko zależy od sytuacji, magii chwili, a nawet przyswojonej koncepcji działania. Podobnie jest z książką, o której wspominałam już w mediach społecznościowych. Emocje tworzą tutaj taką pajęczą sieć. To nasze wzloty i upadki, ale i pozytywne myśli i łzy porażki.

Recenzja pisana jest przeze mnie w momencie dość trudnym, przecież śmierć kogoś bliskiego nie jest nigdy niczym przyjemnym. Pisarka Anita Rawa-Kochanowska to doktor psychologii, terapeutka i trenerka warsztatów grupowych z dwudziestoletnim doświadczeniem zawodowym. Autorka książek poświęconych psychologii oraz bloga pod adresem https://www.rawa-kochanowska.pl/blog/. Przyznaję się szczerze, że to pierwsze moje zderzenie z jej twórczością.

Książka pokazuje różną paletę emocji. To m.in. zazdrość, tęsknota, pożądanie, złość, nienawiść, rozczarowanie, życzliwość, lojalność czy przyjaźń. Podobnie jest z dość modnym pojęciem tzw. inteligencji emocjonalnej. Początkowo przypisywano jej niemal magiczną rolę, ponieważ uważano, że sprzyja w osiąganiu sukcesów zawodowych, poprawia komunikację w małżeństwie, oraz zwiększa poziom zadowolenia z życia.

Np. rodzina jest właśnie takim źródłem bogatych i różnorodnych przeżyć. Sama publikacja składa się z siedmiu rozdziałów. Porusza rolę emocji, mediów społecznościowych, uczuć, naszych nastroi, ale i problemów w emocjach. Plusem jest poruszenie pojęcia kompetencji emocjonalnych i tego, co musimy zrobić by je rozwijać.

Ciekawe jest też według mnie zagadnienie radzenia sobie ze stresem, które jest procesem dynamicznym i stanowi odpowiedź na określoną sytuację. Podobnie jest z empatią, która jest otwartością wobec drugiej osoby i rozpoznawaniem jej stanu emocjonalnego, a współczucie to aktywna reakcja na czyjeś cierpienie. Czytelnik pozna np. Kartę identyfikacji emocji. Dotyczy ona danego pojęcia, kiedy nam ono pomaga, przeszkadza bądź jakie jest pożądane zachowanie w danej chwili.

Żyjemy w kulturze, w której ujawnianie własnych odczuć jest z jakiegoś powodu źle widziane. Mamy być profesjonalnie uśmiechnięci i opanowani. Zawsze i w każdej sytuacji. Ale czy na pewno?

Autorka podkreśla, że emocje stanowią naturalny element ludzkiego wyposażenia. Dosłownie i w przenośni. Jeśli wyłączamy emocje, tracimy dostęp do nas samych i chorujemy. Moim zdaniem lepiej czasami powiedzieć coś prosto z mostu niż udawać, że wszystko jest OK. Wiele osób wie, że kiedy się nie odzywam znaczy, że coś jest na rzeczy. Taka mała wada – zodiakalnej, ale i upartej Wagi.

Gorąco polecam przemyślaną i trafną publikację, która porusza kwestie związane z życiową filozofią, ale i psychologią duszy i umysłu.

Katarzyna Żarska

http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: HELION SA

Premiera: 18.08.2020 r.

Projekt okładki: Jan Paluch

Oprawa: miękka

Liczba stron: 280

(nowość wydawnicza)

SZANTA

„… Poznałam tę formę kontaktów na własnej skórze. Malwina nazywała je indywidualnymi odprawami… ” Pasja do książek i czytania sprawia, że zapominamy o tym, jak strasznych rzeczy potrafią dokonać ludzie. Niestety nie są zawsze piękni i cudowni. Musimy się uodpornić na wiele rzeczy Nas otaczających. Książka, o której pragnę napisać kilka słów zawiera wiele interesujących zwrotów akcji. Jako wnikliwa czytelniczka zawsze to doceniam. Na Mazurach dochodzi do podwójnej tragedii. Najpierw w posiadłości nad jeziorem Bełdany znalezione zostają zwłoki profesora. Miesiąc później, w tym samym miejscu, zaadaptowanym teraz na muzeum żeglarstwa, ginie nowo wybrana kierowniczka. Czy to zwykły przypadek? Może zbiory profesora kryją coś tak cennego, że ktoś gotów jest popełnić zbrodnię, by to zdobyć? Czy to koronkowa robota nie złodzieja, tylko szaleńca? W końcu kierowniczka straciła nie tylko życie, ale też… włosy. Atmosfera gęstnieje jeszcze bardziej, gdy nieopodal, nad leśn...

Złowieszczy Dar

„… Alessa wzięła do ręki wstążkę i skrzywiła się, gdyż nawet przy tym lekkim ruchu jej obojczyk przeszył ból. Co się z nią dzieje? Czy nie umie już przyjąć cudzej życzliwości?...” Na samym początku muszę powiedzieć, że jest to książka dla tych, którzy czują „zbyt intensywnie”. Moim zdaniem to dobrze, bo w życiu nie da się niczego udawać i żyć na przysłowiowe pół gwizdka. Trzeba wykazać iskierkę zainteresowania, bo bez pełnego zaangażowania nic ciekawego nie wydarzy się w naszym życiu. Zastanawialiście się kiedyś czym naprawdę jest dar? Można mieć swoistą smykałkę do danej rzeczy i to naprawdę przydaje Nam się w życiu. Kobiety mają np. dar do przygotowywania różnych rzeczy, dbanie o kogoś z troską i miłością w sercu, to nie tylko swoiste poświęcenie, ale i wspomniany dar. Dar do załatwiania spraw niemożliwych, dar do gotowania, do łatwości wypowiedzi, przewidywania czy nauki. Jak będzie w przypadku naszych postaci? Po części przeniesiemy się do świata magii, miłości, relac...

Rodzice nastolatków w akcji

„… W Kościele katolickim wiele wartościowych treści przedstawianych jest niestety w nieatrakcyjnej, czasem wręcz odpychającej dla nastolatków formie…” „Rodzice nastolatków w akcji” to kontynuacja pierwszej publikacji o wychowaniu opisująca sprawdzone przez Autorów sposoby towarzyszenia dziecku w okresie dojrzewania. Obie książki lekkim, przystępnym, pełnym autoironii i poczucia humoru językiem przedstawiają eksperckie, a zarazem praktyczne spojrzenie na temat wychowania. Dzieci nie mam, ale swoją uwagę zwrócę na kwestie, które uważam za najbardziej istotne. Nie chciałabym nigdy, by np. moje siostrzenice doświadczyły niezrozumienia ze strony domu rodzinnego czy otoczenia. Nastolatek (doświadcza) zmienności nastrojów. Trudności i zmagania łączą się z deficytami i pokusami. Kiedy rozbita zostaje rodzina, gdy występują nałogi, wszystko się zmienia. Narkotyki, samotność i inne używki też dotykają młodzieży. Nastolatek ma ciche marzenia, ale się do nich nie przyznaje. Te ich z...

Książki okiem Katarzyny Żarskiej

Szukaj na tym blogu