Dziecko z Auschwitz

„… Życie nie czeka jednak, aż będziemy gotowi. Zwykle rzuca nas na głęboką wodę i zmusza do pływania. Niezależnie od tego, jak się czujemy …”

Powieść została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Każda strona książki jest pełna emocji, łez i lęku. Kobiety, które pomagały, pochyliły ogolone głowy i płakały, przelewając łzy. Starały się otoczyć niektórych ciasnym kręgiem i swoimi wychudzonymi ciałami pragnęły się ochronić. Napis wiszący nad bramą był kłamstwem: „Arbeit macht frei” – Praca czyni wolnym. Te słowa zna obecnie cały świat, ale najlepiej jest od nich uciec, zapomnieć, nie przyznawać się do nich. Obóz stał się gigantyczną machiną śmierci.

Żywność ma w obozie osobliwy smak i zapach. Po przyjeździe niektóre z kobiet odmawiały jedzenia. Krążące plotki, że strażnicy zaprawiali czymś zupę, żeby utrzymywać wśród więźniarek spokój i powstrzymywać menstruację były prawdą. Pierwszy z tych celów nie został osiągnięty, czas miał pokazać, jak pójdzie z drugim. Zupa była zawsze ohydna. Brak higieny, przeludnienie i głodowe racje żywnościowe zawsze boleśnie dawały o sobie znać.

Kobiety zestarzały się już pierwszego dnia. Tak dosłownie i w przenośni. Wszyscy zebrani zmienili się także pierwszego dnia. Selekcja była bezlitosna. Rok 1942 jest przykry. Eva Adami wsiada do pociągu jadącego do Auschwitz. Ledwo oddycha pod naporem obcych ciał. Wyczerpana dwudniową podróżą, myśli tylko o jednym - o wyczekiwanym spotkaniu z mężem Michałem, który trafił do obozu sześć miesięcy wcześniej.

Nie wolno mówić, że nie ma już nadziei, bo tylko w ten sposób można rzeczywiście wygrać. To bardzo wzruszające słowa powieści. Kobiety chorowały na tyfus, były bite, poniżane. Dzień wcześniej np. widziały, a raczej słyszały, jak oprawca zastrzelił kobietę, której kaszel go zirytował. Adrenalina jest połączona z czystym strachem, a wzrok esesmana bywa dziwny i bezwzględny.

Nasza bohaterka Eva staje się bliska czytelnikowi. Jak każda kobieta kocha. Kiedy pośpiesznie rozrywa kopertę i przebiega wzrokiem po kartce zapełnionej krzywym, niezbyt czytelnym pismem Michała jest wzruszona. Kiedy siedzi na krześle naprzeciwko matki i czyta w jej orzechowych oczach pojawia się błysk.

Eva ma krótkie włosy, jest bardzo chuda. Wie, że jeszcze długo będzie tak wyglądać. Nie myśli o swoich lękach i zmartwieniach. Źle sypia, a jeśli już jej się udaje, nie przestają dręczyć ją koszmary. Po części miłość pomaga jej niż cokolwiek innego. Najlepsza przyjaciółka Sofie staje się ikoną, a pamięć o niej jest wciąż żywa. Dlaczego? To małe niedomówienie pozostawiam już Wam Moi Kochani.

Bohaterka książki dojrzała, wiele przeszła i zrozumiała, że jej życie było pełne światła. Lata doświadczeń nauczyły ją tego, że „niezależnie od tego, jak usilnie staramy się pokonać dzień, zawsze, nawet po najdłuższej nocy, ostatecznie nadchodzi świt …”

Gorąco polecam niełatwą książkę, ale napisaną bardzo spokojnie w sposób, który nie omija faktów autentycznych.

Katarzyna Żarska

http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: WAB – Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o.

Tytuł oryginału: The Child of Auschwitz

Premiera: 11.03.2020 r.

Redakcja: Sylwia Bartkowska

Wydanie I

Oprawa: miękka

Liczba stron: 316

(nowość wydawnicza)

Była arabską stewardesą

„… Żyjemy w świecie, w którym jedyną obroną przed złem jest odwaga. Po prostu tak trzeba …” Cieszę się, bo wreszcie miałam okazję kupić sobie książkę, o której pisałam jakiś czas temu. To nowa powieść autora bestselleru " Jak podrywają szejkowie". Wstrząsająca historia Polki pracującej w najsłynniejszych arabskich liniach lotniczych. Co przeżyła kobieta? I czy w tym przypadku mężczyzna może całkowicie zawładnąć życiem kobiety? Pytań i niedomówień jest wiele. Pojawia się intryga, a praca, która jest marzeniem wielu młodych kobiet może stać się „podniebnym piekłem.” O podobnych koszmarach nikt nie mówi. Ona zdecydowała się przerwać milczenie. Praca stewardesy w luksusowych arabskich liniach lotniczych miała być spełnieniem marzeń - okazała się największym horrorem w jej życiu. Przez wiele kobiet ta praca uważana jest za „luksusową”. Ale przecież i ptak umiera w złotej klatce. Anna podróżuje po świecie, świetnie zarabia, a do tego na pokładzie samolotu spotyka m...

Chagall

„…Ambicja, instynkt samozachowawczy i nadzieja na lepszą przyszłość, a także poczucie niższości w szkole: wszystko to skłoniło młodego Chagalla do porzucenia języka jidysz na rzecz rosyjskiego…” Chagall odmawiał nauki języka angielskiego. Pionier sztuki nowoczesnej, a wcześniej przywódca awangardy w Rewolucyjnej Rosji. To jego poczucie społecznej i uczuciowej przynależności w religii, swojej tożsamości i erotyce jest najbardziej fascynujące. Książka, którą trzymam w ręku jest dopracowana w stu procentach. Zawiera wiele źródeł informacji. Czym jest prawdziwa ekspresja życia wewnętrznego? Religia była dla rodziców Chagalla bardzo ważna. Jego bystre oczy, to dopiero początek naszej literackiej przygody. Kiedy kocha i żyje bezmyślnie i niemal szczęśliwie? Przed Wami jedna z piękniejszych - malarskich książek. Malarstwo to swoiste wyrażanie myśli, konkretne barwy, wena i przekaz, którym artysta pragnie nie tylko wyrazić siebie, ale i otaczający Nas świat. Tu wręcz artystyczna dusza pr...

Złowieszczy Dar

„… Alessa wzięła do ręki wstążkę i skrzywiła się, gdyż nawet przy tym lekkim ruchu jej obojczyk przeszył ból. Co się z nią dzieje? Czy nie umie już przyjąć cudzej życzliwości?...” Na samym początku muszę powiedzieć, że jest to książka dla tych, którzy czują „zbyt intensywnie”. Moim zdaniem to dobrze, bo w życiu nie da się niczego udawać i żyć na przysłowiowe pół gwizdka. Trzeba wykazać iskierkę zainteresowania, bo bez pełnego zaangażowania nic ciekawego nie wydarzy się w naszym życiu. Zastanawialiście się kiedyś czym naprawdę jest dar? Można mieć swoistą smykałkę do danej rzeczy i to naprawdę przydaje Nam się w życiu. Kobiety mają np. dar do przygotowywania różnych rzeczy, dbanie o kogoś z troską i miłością w sercu, to nie tylko swoiste poświęcenie, ale i wspomniany dar. Dar do załatwiania spraw niemożliwych, dar do gotowania, do łatwości wypowiedzi, przewidywania czy nauki. Jak będzie w przypadku naszych postaci? Po części przeniesiemy się do świata magii, miłości, relac...

Książki okiem Katarzyny Żarskiej

Szukaj na tym blogu