Dziecko z Auschwitz

„… Życie nie czeka jednak, aż będziemy gotowi. Zwykle rzuca nas na głęboką wodę i zmusza do pływania. Niezależnie od tego, jak się czujemy …”

Powieść została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Każda strona książki jest pełna emocji, łez i lęku. Kobiety, które pomagały, pochyliły ogolone głowy i płakały, przelewając łzy. Starały się otoczyć niektórych ciasnym kręgiem i swoimi wychudzonymi ciałami pragnęły się ochronić. Napis wiszący nad bramą był kłamstwem: „Arbeit macht frei” – Praca czyni wolnym. Te słowa zna obecnie cały świat, ale najlepiej jest od nich uciec, zapomnieć, nie przyznawać się do nich. Obóz stał się gigantyczną machiną śmierci.

Żywność ma w obozie osobliwy smak i zapach. Po przyjeździe niektóre z kobiet odmawiały jedzenia. Krążące plotki, że strażnicy zaprawiali czymś zupę, żeby utrzymywać wśród więźniarek spokój i powstrzymywać menstruację były prawdą. Pierwszy z tych celów nie został osiągnięty, czas miał pokazać, jak pójdzie z drugim. Zupa była zawsze ohydna. Brak higieny, przeludnienie i głodowe racje żywnościowe zawsze boleśnie dawały o sobie znać.

Kobiety zestarzały się już pierwszego dnia. Tak dosłownie i w przenośni. Wszyscy zebrani zmienili się także pierwszego dnia. Selekcja była bezlitosna. Rok 1942 jest przykry. Eva Adami wsiada do pociągu jadącego do Auschwitz. Ledwo oddycha pod naporem obcych ciał. Wyczerpana dwudniową podróżą, myśli tylko o jednym - o wyczekiwanym spotkaniu z mężem Michałem, który trafił do obozu sześć miesięcy wcześniej.

Nie wolno mówić, że nie ma już nadziei, bo tylko w ten sposób można rzeczywiście wygrać. To bardzo wzruszające słowa powieści. Kobiety chorowały na tyfus, były bite, poniżane. Dzień wcześniej np. widziały, a raczej słyszały, jak oprawca zastrzelił kobietę, której kaszel go zirytował. Adrenalina jest połączona z czystym strachem, a wzrok esesmana bywa dziwny i bezwzględny.

Nasza bohaterka Eva staje się bliska czytelnikowi. Jak każda kobieta kocha. Kiedy pośpiesznie rozrywa kopertę i przebiega wzrokiem po kartce zapełnionej krzywym, niezbyt czytelnym pismem Michała jest wzruszona. Kiedy siedzi na krześle naprzeciwko matki i czyta w jej orzechowych oczach pojawia się błysk.

Eva ma krótkie włosy, jest bardzo chuda. Wie, że jeszcze długo będzie tak wyglądać. Nie myśli o swoich lękach i zmartwieniach. Źle sypia, a jeśli już jej się udaje, nie przestają dręczyć ją koszmary. Po części miłość pomaga jej niż cokolwiek innego. Najlepsza przyjaciółka Sofie staje się ikoną, a pamięć o niej jest wciąż żywa. Dlaczego? To małe niedomówienie pozostawiam już Wam Moi Kochani.

Bohaterka książki dojrzała, wiele przeszła i zrozumiała, że jej życie było pełne światła. Lata doświadczeń nauczyły ją tego, że „niezależnie od tego, jak usilnie staramy się pokonać dzień, zawsze, nawet po najdłuższej nocy, ostatecznie nadchodzi świt …”

Gorąco polecam niełatwą książkę, ale napisaną bardzo spokojnie w sposób, który nie omija faktów autentycznych.

Katarzyna Żarska

http://zarska18.blogspot.com/

Wydawnictwo: WAB – Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o.

Tytuł oryginału: The Child of Auschwitz

Premiera: 11.03.2020 r.

Redakcja: Sylwia Bartkowska

Wydanie I

Oprawa: miękka

Liczba stron: 316

(nowość wydawnicza)

Jeden dzień w grudniu

„…Istnieje mnóstwo powodów i wyjaśnień, a w zasadzie wymówek…” Święta Bożego Narodzenia to jedne z najważniejszych świąt w naszym kalendarzu, ale z całą pewnością w tym czasie dzieją się rzeczy niespodziewane i magiczne. Przed Wami książka z przesłaniem, ale jednocześnie lekka i przyjemna. Magia uczuć, a w szczególności prawdziwej miłości jest na wagę złota. Autorką publikacji jest Josie Silver – niepoprawna romantyczka. Razem z mężem, dziećmi i kotem mieszka w niewielkim miasteczku w Anglii. Laurie i Jack zakochają się w sobie. Laurie nigdy nie wierzyła w miłość od pierwszego wejrzenia. Pewnego grudniowego dnia widzi na przystanku przez szybę zatłoczonego autobusu – chłopaka. Wymieniają się spojrzeniami. Nie może o nim zapomnieć. Jej noworocznym postanowieniem, jest odnaleźć go. Po roku spotyka Jacka na świątecznym przyjęciu u swojej przyjaciółki. Sarah (przyjaciółka) przedstawia go Laurie, że jest to miłość jej życia. W tym momencie robi się dość ciekawie i niezręcznie… ...

Historia spisana atramentem

„…Wolno nam rozmawiać i spotykać się, ile tylko chcemy, gdyby miłość była grzechem, świat stałby się bardzo ponurym miejscem…” Kiedy miłość gra pierwsze skrzypce? Jak bardzo uczucia wpływają na nasz los? Cierpienie wpisuje się w nieodłączny schemat kapłaństwa, razem z własnym krzyżem samotności i wewnętrznych rozterek. Przed Wami jedna z niesamowitych książek, która z całą pewnością zostanie w mojej pamięci. Serdeczność, troska, uśmiech, dłuższe rozmowy dotyczące życia codziennego. Co w takim momencie może zrobić kobieta i mężczyzna? Do napisania tej powieści, potrzebny był pamiętnik sprzed wieku, pisany wieczorami przez księdza, piórem maczanym w kałamarzu. Miłość potrafi spaść znienacka, może dopaść każdego, nawet księdza. Młody mężczyzna wstępuje do seminarium, tu zderza się z przymusem dochowania celibatu. Autorzy odwiedzili wszystkie wymienione w miejsca w pamiętniku. Dotarli tam, gdzie dziś wstęp jest zakazany… Klimat wiejskich plebani i magnackich posiadłości, wielk...

Złowieszczy Dar

„… Alessa wzięła do ręki wstążkę i skrzywiła się, gdyż nawet przy tym lekkim ruchu jej obojczyk przeszył ból. Co się z nią dzieje? Czy nie umie już przyjąć cudzej życzliwości?...” Na samym początku muszę powiedzieć, że jest to książka dla tych, którzy czują „zbyt intensywnie”. Moim zdaniem to dobrze, bo w życiu nie da się niczego udawać i żyć na przysłowiowe pół gwizdka. Trzeba wykazać iskierkę zainteresowania, bo bez pełnego zaangażowania nic ciekawego nie wydarzy się w naszym życiu. Zastanawialiście się kiedyś czym naprawdę jest dar? Można mieć swoistą smykałkę do danej rzeczy i to naprawdę przydaje Nam się w życiu. Kobiety mają np. dar do przygotowywania różnych rzeczy, dbanie o kogoś z troską i miłością w sercu, to nie tylko swoiste poświęcenie, ale i wspomniany dar. Dar do załatwiania spraw niemożliwych, dar do gotowania, do łatwości wypowiedzi, przewidywania czy nauki. Jak będzie w przypadku naszych postaci? Po części przeniesiemy się do świata magii, miłości, relac...

Książki okiem Katarzyny Żarskiej

Szukaj na tym blogu