Przejdź do głównej zawartości

GABI



„… Ja rzeczywiście staram się o to, żeby istota tego mojego zawodu była najważniejsza, a nie to wszystko, co czerpie się potem. Tak się staram … żeby obowiązki, jakie nakłada na mnie ten zawód, nie wykraczały poza na przykład to, że muszę bardzo o siebie dbać, bo uważam, że to jest mój obowiązek …” 

Bardzo dawno na mojej stronie nie mieliście okazji przeczytać recenzji biografii. Tym razem przypomnę Wam życie i artystyczny dorobek aktorki, która dla mnie miała niepowtarzalny charakter i temperament. Postać Anki Kwiatkowskiej z „Rodziny zastępczej” i Rita Szylinżanka z „Trędowatej”, to dwie najbardziej charakterystyczne role artystki. Obie stworzyły barwne postaci, które pokochali widzowie. Telewizja Polsat pomogła wykreować wizerunek normalnej, polskiej rodziny z barwnymi perypetiami. 

Autorem publikacji jest Roman Dziewoński – reżyser, architekt i pasjonat dobrej muzyki. Na swoim koncie ma kilka ciekawych książek m.in. „DODEK Dymsza” (2010), „Skarpetka w ręku. Krzysztof Kowalewski w garderobie” (2012). 

Co ciekawe Gabriela Kownacka nie starała się być za wszelką cenę gwiazdą wielkiego wymiaru. Trzymała się na peryferiach show – biznesu. Bardzo chroniła swoją prywatność, była skromna, a momentami nawet chłodna. Urodziła się w 1952 roku we Wrocławiu. Po maturze dostała się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.  Zajęcia baletowe od najmłodszych lat były jej pasją, ale i nauką perfekcji, oraz opanowania ciała. Młoda dziewczyna miała wiele zainteresowań, ale nie starała się ścigać z nikim w szkole aktorskiej. Jej rocznik obfitował w wiele wybitnych osobowości. Wspólnie trenowała z Ewą Ziętek, Krystyną Jandą, czy Joanną Szczepkowską. Szkoła teatralna była loterią, a studenci uważani za zdolnych przepadali. 

Niektórzy czytelnicy sądzą, że biografie za dużo pokazują i są pisane dla rozgłosu. To sprzedawanie siebie. Ale czy na pewno? Dla mnie postać Gabrieli Kownackiej to pewien poziom. Postać nietuzinkowa. Sądzę, że wiele osób będzie pamiętać jej barwne i charakterystyczne role.  W poukładaniu ciekawego życiorysu pomoże Wam spis ról i bogata filmografia artystki, która znajduje się na końcu książki. 

Swój warsztat aktorski dokładnie przemyślała. Najpierw starała się wymyślić postać, a potem znaleźć sposób na jej pokazanie. Znana była gównie z ról komediowych, ale wszyscy wiedzieli, że była tradycyjna w swoich poglądach. Miała mocne zdanie na temat popularności. Serial „Matki, żony i kochanki” stał się również bardzo popularny, bo pokazywał autentyczne przeżycia. Kreowana tam postać Doroty, pokazała rolę odważnej kobiety, która szuka szczęścia, u boku dwóch mężczyzn i uwielbia szybką, spontaniczną jazdę samochodem. 

W 2004 roku aktorka zachorowała na nowotwór piersi. Kilkumiesięczne zabiegi chemioterapii i radioterapii dały pozytywny efekt, dzięki czemu mogła powrócić do pracy na planie serialu „Rodzina zastępcza”.

Niestety na przełomie maja i czerwca 2008 nastąpił gwałtowny nawrót choroby i stan zdrowia aktorki bardzo się pogorszył. Po sześciu latach przegrała walkę z rakiem, pozostawiając rodzinę i przyjaciół z ogromnym poczuciem pustki.

Gorąco polecam ciekawą publikację uzupełnioną archiwalnymi zdjęciami i wycinkami prasowymi.
Katarzyna Żarska.

Wydawnictwo: LTW
Oprawa: twarda
Liczba stron:  400
Kategoria: biografia
Zdjęcie na okładce: Andrzej Piotrowski

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Obecność lęku

    „…W języku polskim   słowo „lęk”, tak jak słowo „ból”, jest krótsze niż jego znaczenie…”  Czy myślenie samodzielne jest wartościowe? Zdecydowanie TAK. Na studiach w Krakowie uczono Nas, że mamy bacznie obserwować świat i otoczenie. Nie bać się myśleć samodzielnie. Cieszę się, że to właśnie Uniwersytet Jagielloński skupia się na tematyce – lęku, który w życiu codziennym towarzyszy nam non stop. To praca, życie osobiste, rodzinne i nawet – duchowe. Lęk – to taki paradoks uczuć. Co tak naprawdę budzi lęk i niepokój? Jak perfekcyjnie odróżnić pierwszą emocję od drugiej? Co zaś sprawia, że lubimy oglądać horrory? Jesteśmy nieustannie zmuszeni do kwestionowania reguł rządzących światem. Czym naprawdę jest lęk? Lęk ma różne oblicza, które utrudniają jego rozpoznanie. To uczucie napięcia, rozdygotania, czasami to objawy przypominające choroby serca, przewodu pokarmowego, czy zaburzenia neurologiczne (bóle i zawroty głowy, drętwienia kończyn, niedowłady, zaburzeni...

Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta

  „…Kończy z uśmiechem i biegnie dalej, bo restauracja wypełniona jest po brzegi, a przed drzwiami czeka kolejnych kilkanaście osób…” Kuchnia - nie tylko pyszne potrawy, to klimat, włożone w ich przygotowanie serce, czas dla kogoś i spotkanie przy wspólnym stole. To jest moje prywatne odczucie, ale uwierzcie mi, że sporo w tym prawdy przenikającej do duszy człowieka. Poprawia się wtedy nie tylko nasze samopoczucie, ale poznajemy także nowe smaki. Kiedy czytam książki Pani Magdaleny czuję się zawsze dobrze. Otwieram przewodnik po Włoszech i zaczynam czytać. Wraz z Autorką odkryjemy interesujące zakątki miasta. Dziennikarka Magdalena Wolińska – Riedi pokochała Rzym. Za Spiżową Bramą odkryła prawdę o Papieżach, ale i stworzyła dziennikarstwo, które bez ozdobników dostaje się do serca odbiorcy. Mówić o duchowości i wierze z zaangażowaniem nie każdy potrafi. Riedi to lingwistka, tłumaczka, producentka i dziennikarka. Od 2014 roku korespondentka Telewizji Polskiej w Rzymie i w Wa...

Dziewięć miast włoskich i inne opowieści

  „… Powietrze wokół nich, pełne aromatu mirty i rozmarynu…” Podróże – te małe i duże. Włoskie klimaty są zazwyczaj wdzięcznym tematem. To bogactwo sztuki, malarstwa, architektury i wpływów chrześcijaństwa na kulturę. Musiał to lekarz, poeta i pisarz. Uczestnik niezależnego życia kulturalnego w okresie stanu wojennego, aresztowany w 1982 roku. Przed Wami nowość wydawnicza pt. „Dziewięć miast włoskich i inne opowieści”. Wenecja, Siena, Florencja, Rzym, Neapol czy Palermo. Wszystkie te miasta mają swój niepowtarzalny urok i czar. Część włoską tomu wzbogacają Inne Opowieści – czyli równie fascynujące opisy podróży do Libanu, gdzie autor szedł śladami maronickich świętych Szarbela i Rafqui, do Meksyku, gdzie zamieszkiwał w domu polskiej malarki Tamary Łempickiej. Łempicka i jej twórczość jest analizowana po dziś dzień. To jedna z najbardziej charakterystycznych i odrobinę kontrowersyjnych artystek. Mężczyzn malowała w eleganckich płaszczach, mundurach i smokingach. U Łempickie...